Buralarda ölüm çok farkli algilaniyor. Buralarda insanlar ölüme bir son gibi bakmiyorlar. Buralarda hiçbir sey kesintiye ugramiyor. Hayat, ölüm ve çocukluk, her sey kesintisiz bir biçimde, ayni büyülü nehre akiyor. Her sey bir çember çiziyor sanki. Ölenler, yeniden doguyor... Yeniden doganlar, ölmeye basliyor... Hayat ölüme, ölüm hayata karisiyor... Ve hayatta kalacak olanlarla ölecek olanlar birbirlerine öyle yogun bir sevgiyle sariliyorlar ki iste o anda hayatla ölüm arasindaki o kesintisiz akisi görüyorum. Hayat, ölümü alnindan öpüyor... Ölüm, hem gururlu, hem bas egmez, hem de küçük bir çocuk gibi utangaç ve masum... (Tanitim Yazisindan)
