Durmuyoruz, sürekli koşuyoruz, çok meşgulüz! Nefsimizin tatmin edilmeyi bekleyen arzuları, dünya hayatının bizden yapmamızı istediği yüzlerce talebi var. Ayrıca insanlar nezdinde bir etikete sahip olmamız gerekiyor, bu da dünyevî bir hayatla mümkün olabilir. O hâlde çok çalışmalıyız; kalbimizin sesini dinlemeyecek, ömrümüzün akıp gittiğini görmeyecek, olmamız gereken kişi olmadığımızı fark etmeyecek kadar! Çünkü bunu yaparsak oyalanırız, hızımız kesilir ve insanı sadece hazları için yaşayan bir varlık olarak gören anlayışın gerisinde kalırız. Bu da, hayatı bütünüyle dünyevî bir bakışla değerlendirenlerin gözünde başarısız ve değersiz olduğumuz izlenimini verir. Evet, bizleri bekleyen ebedi bir hayat var ama bu dünya daha önemli!..
