Düzyazı Yayınevi

“Ben gidiyorum, dedi, sevgili. Her haliyle bir seyler anlattigi belliydi. Yani gözleri yasliydi, elleri titriyordu, sesi hep oldugundan ince, yani aglayan bir ses. Baharda esen bir rüzgâr gibi yumusakken önceleri, rengi dönen bir kömür atesine kesti gözleri. Üsütüyordu kar gibi simdi. Üstelik hakliy..