"Karşıdan baktıklarında, ayrıldıkları yer, adeta bir cehennemdi. İhtiyar yaklaşır tekrar sorar: Adın ne? İhtiyarla, göz göze gelir, hatırlamaya çalışır, ayna sahibinin dedikleri gelir aklına, ağzında bir çırpıda çıkar; Yaban. Yabancı, Yaban ne? Adım. Yukarıda ayna sahibi ismimi koydu. Aç mısın Yaban? Yaban: “Açım, insanlığa açım, doğruluğa dürüstlüğe açım.” İhtiyar: O dediklerin, burada yok. Biz kaldık üç kişi. Eşim dahi, insanlıktan nasibini almadı. Bak arkandaki yere, topluluğun haline bak, hepsi yandı, bitti, kül oldu. Hepsinin suçu, senin aç olduğun duyguları, hisleri terk ettiği için başlarına geldi."
